Μιλώντας σήμερα με συνάδελφο των θετικών επιστημών έμεινα κατάπληκτος με την οργή του. Εμείς οι καθηγητές, τόνισε, δεν περνάμε αισιόδοξα μηνύματα στους μαθητές μας για το περιβάλλον, τη φύση και την εξοικονόμηση ενέργειας, αλλά τους αφήνουμε στο έλεος των κάθε είδους απαισόδοξων που καταστροφολογούν. Υπάρχει, λέει, η λύση! Ένας μικρός ήλιος πάνω στη Γη! Νέα παιδιά με το μέλλον μπροστά τους καλό είναι να παροτρύνονται για έρευνα.
Και σκέφτομαι τώρα κι εγώ τόσους και τόσους που καταστροφολογούν σχετικά με την Ελληνική γλώσσα μιλώντας για γλωσσική ένδεια , λεξιπενία ή ό,τι άλλο πουλάει στα ΜΜΕ.
Η γλώσσα, κύριοι, είναι ζωντανή και εξελίσσεται. Δεν πεθαίνει ποτέ. Όπως και η Ελλάδα... .
Ας δώσουμε στους μαθητές μας να καταλάβουν καλά πως με λίγη προσοχή και αρκετή καλλιέργεια του γλωσσικού τους οργάνου προς τη σωστή κατεύθυνση δεν κινδυνεύει κανείς.
Αισιοδοξία λοιπόν...